Vilde går rett bak Vasili når dei skal opp på scena. Ho kan høyra hjartet dunka i øyra og når ho prøver å svelgja får ho det ikkje til. Det er akkurat som om det sit ein liten ball fast i halsen. Vilde ser ned i golvet, og lar blikket gli bortover til ho når kanten av scena, men så stoppar ho. Ho veit at foran scena sit alle dei andre elevane på skulen. Dei sit der og ser opp på henne, og ho er heilt sikker på at dei kan sjå at ho har ein ball i halsen og at dei synest den nye sløyfa frå bestemor er skikkeleg barnsleg.

– Er de klare? seier læraren, og så byrjar han å syngja. Bak seg høyrer Vilde resten av klassen syngja med, men ho kan ikkje hugsa orda. Ho ser raskt på læraren og så på Vasili, som står der og syng høgt og klart med den nydelege stemma si, men Vilde klarar ikkje å få fram ein einaste lyd.