Var så Jesus gift, eller var han ikkje? Kva rolle spelte Maria Magdalena, eller Maria frå Magdala, i livet hans? Var ho ein disippel? Ei frelst syndarinne? Eller ektefellen?  Vi les jo at Jesus vart fødd, levde og døydde som praktiserande jøde. Ofte kalla disiplane han «rabbi», ein læremeister i betydninga ‘religiøs autoritet’.

Dette går fram av dei tre første evangelia i Det nye testamentet: Markus-, Matteus- og Lukasevangeliet. Dette tilnamnet kunne ikkje brukast om ein ugift person; rabbiane måtte ha hustruer på Jesu tid!

Denne eventyrlege hypotesen er òg å finne i «Den fantastiske røyndommen» av historikarane Pauwels og Bergier. Den heilage gralen, eller «songreal», betyr ‘kongeleg blod’.

Med andre ord: Den mytiske heilage gralen er kanskje ikkje kalken som Kristus drakk vin frå under det siste måltidet, men bokstaveleg talt blodet hans. Det vil seie slekta hans.

Joh. 11, 1–3

Ein mann som heitte Lasarus, hadde vorte sjuk. Han var frå Betania, landsbyen der Maria og søstera hennar Marta budde. Det var Maria som salva Herren med olje og tørka føtene hans med håret sitt. Lasarus, som låg sjuk, var broren hennar. Søstrene sende bod på Jesus og sa: «Herre, han som du er så glad i, er sjuk».

Lasarus var altså ikkje berre ein venn av Jesus; han var «han som Herren er så glad i». Dette kan bety at Lasarus var ein av Kristi disiplar. Han var ein yndlingsdisippel, kanskje fordi han var broren til kona Magdalena og dermed svogeren hans?

I scena der Maria vaskar føtene til Jesus, ser vi eit av gjennomgangstemaa i evangelia: salvinga av Kristus, som er den salva. Salvinga er noko høgtideleg, og ikkje berre ei audmjuk handling i respekt for Jesus. Alt tyder på at salvinga er eit ritual for anerkjenning av Kristus. Og endå viktigare blir ei slik handling om ho kjem frå kona.

«Fyll kara med vatn», sa Jesus. Og tenarane  fylte dei til randa. Så sa han til dei: “Aus no opp og ber det til kjøkemeisteren.” Det gjorde dei. Kjøkemeisteren smaka på vatnet, som hadde vorte til vin. Han visste ikkje kvar vinen kom frå, men tenarane som hadde aust opp vatnet, visste det.

Då ropa han på brudgommen og sa: “Alle andre set først fram den gode vinen, og når gjestene er drukne, kjem dei med den som er dårlegare. Du har gøymt den gode vinen til no.”

Tre ulike forklaringar

Denne passasjen byr på tre ulike forklaringar. Den første er den som er framheva i Bibelens evangelium. Her skjer Jesu første mirakel som faktisk vart utførte mot hans vilje, i det han seier til mora: «Min time er enno ikkje komen.»

Den andre forklaringa, som blir utdjupa i dei gnostiske evangelia, legg ein sterk symbolsk verdi i uttrykket «god vin»: Heile episoden skal vere symbolsk; det er Jesus som er «den gode vinen» som blir sett på bordet til menneska.

Ei tredje lesing av teksten baserer seg på sunn fornuft. Jesus og mor Maria er bedne i bryllaupet. Dei er gjestar, som dei andre. Kva rett har Maria til «å stikka nasen sin i» matlageret til vertskapet? Kva rett har ho til å vende seg til tenarane for å få dei til å gjere det Jesus seier? Og kvifor utfører tenarane det Jesus ber om? Han er jo ein gjest. Dei bør spørje den rettmessige herren sin til råds.

Når det gjeld Magdalena-skikkelsen og det spesielle forholdet hennar til Jesus, er evangelia til lita hjelp. Er det verkeleg ho som er disippelen med kvinnelege trekk? Er ho kvinna som er avbilda ved sida av læremeisteren sin på måleriet Nattverden av Leonardo då Vinci? Er det verkeleg Maria Magdalena som er Jesu «yndlingsdisippel»?