Hitler meinte at britane krenkte Noregs nøytralitet ved å angripe det tyske skipet. Dermed hadde Hitler fått ein legitim grunn til å invadere Noreg. Landet måtte forsvarast mot britane. To dagar etter gav Hitler ordre om å planleggje eit angrep. Angrepet måtte skje før 15. april, for etter det blei nettene for lyse. Planen var nemleg å angripe om natta utan nasjonalt flagg og tente lanterner på skipa.

Senkinga av «Blücher» gjorde at kongen og regjeringa rakk å flykte. Dei reiste nordover til Hamar, Elverum, Åndalsnes og Molde før dei kom til Tromsø. Derifrå segla dei med eit engelsk krigsskip til England. Tyskarane kom i land med ei rekkje krav, men Noreg nekta å kapitulere utan kamp. Utanriksminister Halvdan Koht sa derfor nei til tyskarane. Dei gav seg ikkje med det og ønskte eit personleg møte med kongen. Han sa også nei til kravet frå tyskarane. Ved å seie nei til desse krava, hamna Noreg på alliert side i krigen.

Som ei følgje av dette sende Storbritannia mange tusen soldatar til Noreg for å hjelpe til. Dei var dårleg trente og dårleg utrusta, og dei tapte klart mot tyskarane. Etter fleire tap og lite tillit, vart den britiske statsministeren Neville Chamberlain avsett. Winston Churchill overtok ministerposten – og han vart heilt avgjerande for utfallet av den andre verdskrigen.

Motstanden til lærarane betydde mykje i kampen mot NS og tyskarane. Dei stod opp mot okkupantane med fare for eige liv. Lærarstriden bidrog til at Quislings plan om nazifisering av skulen ikkje vart noko av. Fridomskampen til Noreg fekk også mykje sympati blant dei allierte landa.

📷  Desse elleve lærarane vart arresterte og straffa med tvangsarbeid.

For at tyskarane og Nasjonal Samling skulle vite kven som var jødar, måtte jødane i 1942 få ein raud «J» stempla inn i pass og legitimasjonskort. Stemplinga skulle gjelde for alle som hadde minst tre jødiske besteforeldre. Dei måtte også fylle ut eit skjema med personopplysningar. Slik fekk tyskarane oversikt over jødane i Noreg. Planen var at alle jødane skulle arresterast og sendast ut av landet.

Den 26. oktober 1942 vart alle jødiske menn over 15 år arresterte. Det var berre nordmenn som deltok i arrestasjonane. Mange av jødane vart sette i fangenskap på Berg utanfor Tønsberg. Det var den einaste leiren i Noreg der alle tilsette var norske, og dei tilsette trakasserte jødane på det grovaste.

Jødiske kvinner og barn vart arresterte 25. og 26. november. 529 jødar vart førte ombord på det tyske frakteskipet D/S «Donau» og tekne med ut av landet. Totalt vart 773 jødar sende bort frå Noreg. Berre 35 av dei overlevde.

📷  Norske jødar vert førte om bord i det tyske skipet D/S «Donau» som låg ved kai i Oslo hausten 1942. Dette bildet er frå filmen «Den største forbrytelsen» frå 2020.

Etter fleire år med kampar mot russarane valde tyskarane å trekkje seg ut i 1944. På veg sørover tvangsflytta dei befolkninga og brann ned store delar av Finnmark og Nord-Troms. Dette gjorde dei for at russarane ikkje skulle finne noko av verdi når dei kom over grensa.

Eit par veker seinare kom dei første russarane over grensa til Noreg og tok opp jakta på tyskarane. Den 25. oktober kom russarane til Bjørnevatn i Finnmark, og dei ga beskjed til nordmenn som var der, at dei no var frie.

Den raude arméen frå Sovjetunionen forlet Nord-Noreg etter at freden kom den 8. mai 1945.

Etter frigjeringa var folk ute og vifta med norske flagg og feira fridomen. Den 7. juni 1945 kom kong Haakon heim til Noreg. Det var ein fest utan like, og kongen køyrde i open bil gjennom gatene i Oslo. Endeleg var folk og konge saman igjen.

📷  Heile kongefamilien på Honnørbrygga i Oslo 7. juni 1945.

Stor innsats frå mange

Det var ikkje i Noreg dei avgjerande slaga stod. Tysklands kapitulasjon vart tvungen fram andre stader. Likevel hadde mange nordmenn bidratt under krigen. Ikkje minst på tallause skip som frakta livsviktige varer til sjøs. På norsk jord bidrog titusenvis av kvinner og menn i motstandsarbeidet. Til saman miste nesten 12 000 nordmenn livet.