Følgjene er at platene kolliderer, driv frå kvarandre eller glid inn over kvarandre langs plategrensene, slik at det vert  danna forkastingar der dei fleste jordskjelva skjer.   Denne vitskaplege forståinga kallar vi platetektonikk.

Plategrensene rundt Stillehavet dannar det vi kallar Eldringen, eit område kor 90 prosent av jordskjelva i verda går føre seg. 

1. Ved spreiingsgrenser glir platene frå kvarandre og dannar forkastingsdalar eller midthavsryggar.
2. Når platene ved kollisjonsgrenser bevegar seg mot kvarandre, dannar dei anten reversforkastingar kor dei kolliderer og krøllar seg til fjellkjeder, eller såkalte overskyvingar kor dei glir over og under kvarandre i ein prosess vi kallar subduksjon. Subduksjon vil seie at ei jordplate blir pressa ned under ei anna jordplate og ned i mantelen.
3. Ved glidegrenser er det to parallelle plater som glir langs kvarandre. 

Når vi har påvist desse forkastingane, kan vi avgjere kvar det er størst risiko for jordskjelv, slik at byane i området får høve til å førebu seg. Det som fører til mest øydeleggingar under eit jordskjelv, er vanlegvis at bygningar fell saman. Derfor er det vanleg særleg i industrialiserte delar av verda å sørgje for at bygningar i nærleiken av forkastingar kan tole kraftige sjokkbølgjer. 

Bresten skjer ofte fleire kilometer under bakken, og det punktet kallar vi fokus eller  hyposenter i jordskjelvet. Punktet som ligg på overflata rett over hyposenteret, kaller vi episenter. Det er der mesteparten av skadane skjer.  

Jordskjelv kan ha ulike eigenskapar, alt etter typen forkasting, men når dei skjer på havbotnen, kan dei av og til utløyse tsunamibølgjer som gjer enorme skadar.    

Tsunamien har stor bølgjelengd og lita bølgjehøgd– som regel mindre enn ein meter, og dette gjer  at  han kan gøyme seg i dei normale bølgjene i havet. Når bølgjene kjem inn på grunnare vatn ved kysten, gir den stigande sjøbotnen motstand som bremsar dei. Når farten vert redusert, avtar bølgjelengda. I staden veks tsunamien vertikalt og kan bli opptil 30 meter høg.  

Denne høge bølgja vil kunne nå langt inn på land med enorm kraft og skape store øydeleggingar.  

Mer enn 15000 menneske mista livet på grunn av jordskjelvet og tsunamien. Dei materielle øydeleggingane var enorme, og førte også til kjernekraftulukka i Fukushima. 

3,0–3,9
Ubetydelege skjelv kan vere merkbare for mange menneske, men skjelva gjer ingen skade. Det er 100 000 slike kvart år. 

4,0–4,9
Lette skjelv kan vere merkbare for alle og gjer mindre skadar. Det er 15 000 slike skjelv i  året.  

5,0–5,9
Eit moderat skjelv gjer visse skadar på svake bygningar. Det er omkring 1000 slike i året.  

6,0–6,9
Over 100 kraftige jordskjelv bryt laus kvart år og gjer moderate skadar i befolka område. 

7,0–7,9
Liv og materielle verdiar går tapt over store område i sterke skjelv som bryt laus 10 gongar i året.  

8,0 og over
Mindre enn tre skjelv i året finn vi i den største klassen, men dei fører til alvorlege øydeleggingar og tap av menneskeliv over store område.  

Ved å måle tidlege bølgjer i jordskjelvet kan ein fastslå episenteret til skjelvet, rekne ut styrken og varsle befolkninga i området før dei meir destruktive bølgjene når fram. Då vil avstanden frå episenteret bestemme kor mykje tid folk har til å søkje dekning, stoppe trafikk og slå av industrianlegg slik at øydeleggingane kan minimerast.   

I følgje forskningsinstituttet NORSAR er det lite sannsynleg at noko slikt kan skje igjen. Men i Noreg måler vi all jordskjelvaktivitet, for å skaffe oss kunnskap. Dette gjer oss i stand til å sikre bygg og infrastruktur, slik at vi er best mogleg skikka til å handtere ein slik eventuell situasjon.