I idrettsverda skil ein gjerne mellom komfortsone og utviklingssone. Viss du synest det er heilt greitt å springa 5 kilometer på ein halvtime, er dette komfortsona di. For å utvikla deg vidare må du springa seks kilometer på den halvtimen. Då er du i utviklingssona. Det er ikkje så lurt å vera der heile tida, for då kan du bli utsliten.

Du skal læra kroppen kva han treng når han er stressa. Dette må du gjera når det er roleg rundt deg, ikkje når det er heilt kaos. Kanskje du finn roa med musikk, ein film eller ved å drøyma deg bort til ei sørhavsøy? Kanskje det hjelper med ein tur på fotballbanen eller å låna ein hund du kan kosa med? Finn det som verkar for deg. Vi menneske er forskjellige. Kva treng du?

Stega skal vera så små at du veit du klarer det. Dette er akkurat det same som du gjer når du spring. Du tar éin kilometer om gongen. Det som er fint med å ta musesteg, er at du går deg mot målet utan å bryta ned viljestyrken. For kvart delmål du oppnår, vil du oppleva stor glede og tilfredsstilling. Det gjer det endå lettare å halda fram til neste mål. Når du endeleg har greidd det, kjenner du deg sterk og fri, og ikkje utsliten.

Dei fleste har nok med eitt mål om gongen. Kva vil du oppnå først? Ver sikker på at du gjer det for deg sjølv, ikkje fordi nokon andre ønsker det. Når du er medviten om kva du verkeleg vil satsa på i nokre månader framover, så er det lettare å halda fast og ikkje gi opp.

Viss du ikkje slepp unna, må du tenka på noko anna. Kanskje bakeavdelinga i butikken tømmer deg for viljestyrke, så du ikkje har viljestyrke nok til å oversjå sjokoladen som står ved kassa. Neste gong skal du gå utanom bakeavdelinga og rett bort til grønsakhylla.