Ein kan oppleva at ein…

… ikkje veks som ein skal.

… får hovudpine, får vondt i magen og andre plagar.

… vert fortare sjuk.

… søv dårleg.

… mistar matlysta.

… ikkje klarer å konsentrera seg.

… ikkje orkar å tenkja på korleis andre har det.

Snakk om det

Det hjelper å snakke om det som er vanskeleg. Snakk med ein ven. Eller snakk med ein vaksen.

Pass på deg sjølv

Det å passa på seg sjølv er viktig. Gjer aktivitetar som du vert glad av. Vær saman med vener og familie som du vert glad av å vera saman med.

Legg merke til ting

Ein kan læra seg å leggja merke til kjensler som er inne i seg. Finn dei kjenslene som er fine som du vil ha. Legg merke til det som skjer rundt deg akkurat no.

Skriv eller teikn det som gjev deg stress

Å skriva eller å teikna ned dei kjenslene som gjev deg stress er lurt. Då kan ein kjenna dei igjen, neste gong dei kjem. Så rekk ein å tenkja på kvifor dei er der.

Forskarar har funne at menneske som er stressa, og i tillegg er redd for stress, har ei større moglegheit for å døy tidlegare enn andre. Viss ein heller tenkjer at stress eigentleg er kroppen som prøver å hjelpa deg med noko, kan ein ifølgje forskarane leva lenger. Til og med lenger enn folk som nesten ikkje stressar i det heile.

Stress er ikkje noko behageleg. Men vi veit at det kjem for å hjelpa oss med vanskelege ting i livet. Det er mogleg å få kontroll på det, men då må ein stola på at kroppen held ut litt stress. Og så må ein hugsa å be om hjelp viss ein treng det.