Mor til Jeanne var ei djupt religiøs kvinne. Det var ho som lærte dottera dei katolske verdiane som skulle bli avgjerande for resten av livet hennar.

⬅  Jeanne var dotter av ein bonde og voks opp på landsbygda, og ho passa dyra som lita. 

Dei fortalde henne med ei overjordisk vakker stemme at ho var vald ut til å jaga engelskmennene ut av Frankrike og sørga for at Karl blei krona til konge i den tradisjonsrike katedralen i Reims. Den gong låg katedralen langt innanfor grensene til fienden.

Tenåringen hadde vore vitne til eit mirakel og visste at ho måtte bringa nyheitene vidare. Men kven ville høyra på ei bondejente som var analfabet? Ho visste ikkje at tronfølgjaren Karl var meir enn villig til å lytta til henne. For han var krigen tapt uansett. Etter ei fredsavtale inngått i 1420 blei han gjort arvelaus, og Karl miste retten til å ta over trona. Han begynte å bli desperat. Meldinga til Jeanne frå englane kunne godt vera svaret på alle bønene hans.

Ho spurde den lokale herren sin, Robert de Baudricourt, om å bli ført til Karl, men han avviste henne. Ho lét seg ikke stoppa av det, men spurde landsbybuarane om å få støtte. Mange av dei trudde at ho var redninga som Frankrike hadde venta på. Ho kom tilbake til Baudricourt med ei gruppe tilhengarar. No gav han Jeanne lov til å reisa til Chinon. Men av omsyn til sin eigen tryggleik måtte ho ha på seg mannleg militæruniform, noko som var ei kjettersk handling.

Då ho kom fram til slottet til kongen, fann ho ut at hoffet til kongen var like skeptisk som Baudricourt. Somme hevdar at Jeanne blei beden om å peika ut kongen i eit rom fullt av adelsmenn og hoffmenn, for å undersøka om ho snakka sant.

For ein vanleg person ville dette ha vore umogleg sidan ingen hadde sett noko portrett av kongen. Men Jeanne følte at Gud leidde henne, og ho kjende han att med ein gong. Endeleg fekk ho møta han aleine, og ho gjorde eit sterkt inntrykk på han. Det blir sagt at Jeanne skal ha overtydd kongen om at ho hadde eit guddommeleg samband ved å fortelja om dei inste løyndommane hans.

Så sende dei henne og ei lita gruppe menn til den omleira byen. Takka vera Jeanne sin kombinasjon av militærtaktikk og mot klarte dei å driva ut engelskmennene. Omleiringa tok slutt etter mindre enn ti dagar, 8. mai 1429.

⬅  Chinon slott, der Karl heldt til. Det lå djupt inne i fienden sitt område. 

Hæren hennar av armagnacar blei tvinga til å trekka seg tilbake. Jeanne blei igjen i bakre rekker for å passa på at alle kom seg trygt unna. Dermed sette ho seg sjølv i fare. Ein bogeskyttar trefte henne slik at ho fall av hesten og var nøydd til å overgi seg.

Men ho blei fanga igjen og ført til ein sikrare stad. Etter månader med forhandlingar med engelskmennene selde burgundarane Jeanne til dei for 10 000 livres. Det var ein stor sum pengar. Ho blei så ført til Rouen for å bli fengsla.

Så fort ho var i fienden sine hender, jobba dei raskt for å fordømma henne. Den unge kvinna hadde audmjuka dei på slagmarka, og mange trudde òg at ho hadde ein alliert i dei høgare maktene. Men var det Gud eller djevelen?

Først undersøkte dei om ho var jomfru. Det var ho, og derfor kunne dei ikkje dømma henne som heks. Anklagarane var engelske og burgundske prestar. Ikkje overraskande ville prestane gi inntrykk av at ho var besett av djevelen. Den unge kvinna hadde trekt til seg så mykje støtte at ho var ein trussel mot heile det religiøse maktsystemet. Denne folkehelten måtte ryddast av vegen.

Kyrkja gav faktisk kvinner lov til å gå med mannlege klede i visse tilfelle, som hos Jeanne, men fangevaktarane var mykje mindre tolerante.

Ikkje eingong han som først støtta henne, kong Karl 7., ville hjelpa henne. Han tok i staden avstand og var redd for at all slags tilknytting til henne kunne skada makta hans. Jeanne hadde ingen allierte lenger, og 29. mai 1431 blei ho dømd til døden. Dagen etter blei ho avretta.

Ho blei brend tre gonger for at ein skulle vera sikre på at kroppen var totalt øydelagd. Då flammene endeleg slokna, var det berre ein oskehaug att av den unge kvinna. Men somme påstår at hjertet hennar på mystisk vis var intakt. Oska blei kasta i Seinen.

I dag er Jeanne d’Arc ein fransk nasjonalhelt. Ho var ei ung kvinne med ei sterk religiøs overtyding og stor støtte i folket. Dette gjorde henne til eit politisk mål i maktkampen på den tida. I 1920 blei ho kanonisert, den høgste æra den katolske kyrkja kan gi. Ho er ei martyrlegende som vi framleis heidrar, 600 år etter at ho døydde.

Men det var innsatsen frå to biskopar i Orléans på 1800-talet som delvis førte til at Jeanne d’Arc blei gjort til helgen. I 1869 søkte biskopen av Orléans og elleve andre biskopar pave Pius 9. om å kanonisera henne. Saka fekk internasjonal merksemd.

I 1876 bestemte den neste biskopen av Orléans at ein skulle undersøka om ho fylte kriteria for helgenstatus. Det gjorde ho. Dermed tok den tidkrevjande prosessen med kanonisering til, før ho i 1920 endeleg blei kanonisert. Tusenvis av menneske hadde samla seg i Peterskyrkja i Vatikanet for å ta del i seremonien.

I dag blir Jeanne d’Arc feira kvart år 30. mai, som var datoen då ho blei avretta. Over heile Frankrike og også i heile verda blir minnet om Jeanne halde i hevd ved at ho er prega på myntar, kunst og statuar. Ettermælet hennar fortel om heltemot og lojalitet, sjølv når det ser som mørkast ut.